syros-sports.gr Η Αθλητική Ενημέρωση της Σύρου
Το μεγάλο «αστέρι» του Φοίνικα Τόμισλαβ Ντόκιτς ,μίλησε στο syros-sports και αποκάλυψε τι τον παρακίνησε να κάνει το comeback, θυμήθηκε τους τελικούς με τον Ηρακλή και έδειξε έτοιμος να σκοράρει κατά… ριπάς.
Του: ΜΑΡΙΝΟΥ ΠΡΙΝΤΕΖΗ
Πως αποφάσισες να γίνεις πάλι… Πειρατής;
«Την στιγμή που είχα φύγει πριν από τρία χρόνια από την Σύρο, ήξερα ότι θα επιστρέψω. Η ομάδα και η Σύρος ήταν και είναι στην καρδιά μου. Τις δύο προηγούμενες χρονιές δεν κατάφερα να έρθω, αλλά η τρίτη χρονιά (φέτος) ήταν και αυτή που μου έδωσε την ευκαιρία να έρθω ξανά. Μόλις μου έγινε η πρόταση από τον Φοίνικα δεν το σκέφτηκα στιγμή. Γιατί απλά ήθελα πολύ. Συμφωνήσαμε στο συμβόλαιο, είπα το ναι και είμαι πολύ χαρούμενος. Νιώθω ότι η Σύρος είναι το δεύτερο σπίτι μου και πάντα θα είναι. Είτε περάσουν 10 είτε 50 χρόνια. Αυτό δεν αλλάζει. Ο Φοίνικας είναι το πεπρωμένο μου».
Αν και είχες αγωνιστεί μία χρονιά, όλοι οι Συριανοί νιώθουν ότι είσαι ένας από αυτούς;
«Έχω το ίδιο συναίσθημα. Δεν ξέρω πως έγινε αυτό. Ίσως η δυνατή σχέση που έχω αναπτύξει με τους φίλους της ομάδας με τον κόσμο του νησιού. Είναι απίστευτο συναίσθημα. Πρέπει να παίξεις σε αυτή την ομάδα για να το νιώσεις στο πετσί σου. Πριν από τρία χρόνια είχα ζήσει, είχα νιώσει κάτι μοναδικό, κάτι ξεχωριστό. Όταν επέστρεψα με το πλοίο, ένιωσα ένα άγχος μόλις έφτανα στο λιμάνι. Δεν ξέρω έτσι μου βγήκε. Επίσης, όταν αγωνίστηκα ως αντίπαλος του Φοίνικα με τον Παμβοχαϊκό. Ήμουν πολύ χαρούμενος που είχα επιστρέψει έστω και ως αντίπαλος, αλλά είχα ανάμεικτα συναισθήματα. Από την μία επειδή είμαι επαγγελματίας και από την άλλη επειδή ένιωθα σαν… λυπημένος, στεναχωρημένος που ήμουν στην άλλη πλευρά».
Σε εκείνο το παιχνίδι η υποδοχή ήταν απίστευτη και μάλιστα σε είχαν βραβεύσει ενώ είχες δακρύσει. Εκείνες οι εικόνες που είναι πρόσφατες, έπαιξαν ρόλο στην απόφασή σου για το μεγάλο comeback;
«Σίγουρα! Ήταν φοβερή στιγμή. Είχα πάει στον Παμβοχαϊκό τον Δεκέμβρη για να τον βοηθήσω και έκανα την δουλειά μου. Ξέρω ότι και στο ματς που παίξαμε, ο Φοίνικας είχε προβλήματα τραυματισμών και ήθελαν την νίκη. Ήταν άτυχοι σε αρκετά παιχνίδια. Ήταν η δεύτερη καλύτερη ομάδα στην Ελλάδα, αλλά η ατυχία ήταν ότι έπαιξαν τελικό πριν τον τελικό με αντίπαλο τον Ολυμπιακό. Σε εκείνο το αξέχαστο παιχνίδι, έκανα την δουλειά μου, αλλά η καρδιά μου ήταν στην άλλη πλευρά. Έτσι έπρεπε να νικήσω για λίγο και τα συναισθήματά μου. Όταν νικήσαμε δεν ήμουν τόσο πολύ χαρούμενος και θυμάμαι όταν κερδίζαμε πόντους, ο κόσμος φώναζε, αλλά όταν σκόραρα εγώ δεν ακουγόταν κάτι τέτοιο γιατί έδειχναν την αγάπη τους για εμένα. Μετά το ματς μίλησα με αρκετούς και ένιωσα ξανά ότι είναι ιδανικό, είναι υπέροχο να έχεις τέτοιους φιλάθλους. Ήταν ένας λόγος παραπάνω που επέστρεψα. Είτε κερδίζεις, είτε χάνεις σε υποστηρίζουν».
Είναι εύκολο να μείνεις σε νησί;
«Τώρα το καλοκαίρι σίγουρα είναι πολύ όμορφα, έχει και αρκετό κόσμο που το επισκέπτεται και εγώ από την πλευρά μου λέω σε φίλους να έρθουν να χαλαρώσουν, να περάσουν ωραία στο νησί. Σίγουρα όπως συμβαίνει σε όλα τα νησιά, τον χειμώνα τα πράγματα είναι διαφορετικά, αλλά την Σύρο δεν την βαριέσαι ποτέ. Έχει πράγματα να κάνεις. Να διασκεδάσεις, να πιεις καφέ. Θα έρθει και η οικογένειά μου τον Οκτώβρη».
Τονώνει την ψυχολογία να μιλάς κάθε μέρα με τους Συριανούς;
«Προχωράμε κάθε μέρα στο νησί και μετά την προπόνηση πηγαίνουμε για καφέ ή για φαγητό και μιλάμε. Πάντα υπάρχει κάποιος με τον οποίο θα μιλήσεις, θα σε χτυπήσει φιλικά στην πλάτη ή θα δώσεις χειραψία και θα σου πει, Ντόκιτς τι κάνεις, πως τα περνάς; Αυτό βοηθάει πολύ γιατί είναι ωραίο να νιώθεις τον παλμό τους. Φυσικά από την προηγούμενη φορά έχω κάνει φίλους και μιλάμε και στο facebook».
Κάνοντας ένα flash back, τι σου έρχεται στο μυαλό;
«Είχαμε πραγματοποιήσει εξαιρετική πορεία. Νιώθω στεναχωρημένος που δεν έγινε ποτέ εκείνο το πέμπτο παιχνίδι με τον Ηρακλή. Ακόμα και να χάναμε, το πέμπτο ματς μου λείπει. Πόνεσε αρκετά. Δεν ξέρω τι έγινε. Δεν είχε σχέση με το αγωνιστικό κομμάτι. Απλά έλεγα ότι οι άνθρωποι που διοικούν θα έπρεπε να κάνουν καλύτερη δουλειά για να μην πέσει στο κενό η προσπάθεια μιας ομάδας. Σε εκείνα τα παιχνίδια στην έδρα μας, παίζαμε με φοβερή διάθεση, ευφορία και πολύ έξυπνα. Ειδικά στο σετ μπολ του τρίτου τελικού στο οποίο αν κέρδιζε ο Ηρακλής θα κατακτούσε το πρωτάθλημα, παίξαμε με πάθος. Ο Ζένια (Γκόρτσιανουκ), ο Λάππας, ο Κουρνέτας, ο Θάνος, ο Κουρούπης, ο Σουλτανόπουλος και όλα τα παιδιά. Το τέταρτο παιχνίδι ήταν πολύ εύκολο για εμάς. Τελειώσαμε τόσο γρήγορα εκείνο το παιχνίδι και μετά λέγαμε, μα τι κάναμε, πάμε σε πέμπτο ματς που κρίνει τον τίτλο».
Στη νέα σελίδα τι μπορείτε να γράψετε;
«Δεν θα πω ψέματα. Δεν ξέρω. Είναι νέα ομάδα. Νέα πρόσωπα, τώρα μαθαίνουμε ο ένας τον άλλον. Να φτιάξουμε μια δυνατή ομάδα και βλέπουμε στην πορεία. Έχουμε τον Πλάνινιτς που είναι νέος, είναι διεθνής με την εθνική Σλοβενίας, έχουμε τον Λάππα που είναι ο αρχηγός της ομάδας που του αρέσει πολύ η δουλειά, τα αστεία και βοηθάει πολύ με την εμπειρία του».
Ο Λάππας είναι ο αρχηγός, αλλά όλοι περιμένουν από εσένα να είσαι ο αρχηγός στο σκοράρισμα…
«Αυτή είναι η δουλειά μου. Σίγουρα περιμένουν από εμένα, αλλά είναι μια ομάδα που αποτελείται από 12 παίκτες. Δεν μπορείς να νικήσεις με έναν μόνο παίκτη. Καθετί στηρίζεται από 6 παίκτες που βρίσκονται στο παρκέ εκείνη την στιγμή. Θα προσπαθήσω να κάνω ό,τι καλύτερο χρειάζεται. Ανυπομονώ να ξεκινήσουν οι αγώνες. Δεν ξέρω μέχρι που μπορεί να φτάσουμε. Παιχνίδι με το παιχνίδι θα δούμε».
Γνωρίζεις τον συμπατριώτη σου και προπονητή του Φοίνικα, Ράτκο Παβλίσεβιτς;
«Τον ξέρω. Ήταν ο προπονητής της ανδρικής ομάδας του Ερυθρού Αστέρα όταν είχα κάνει τα πρώτα μου βήματα στα τμήματα υποδομής της ομάδας. Είναι εξαιρετικός προπονητής, έχει πάθος για αυτό που κάνει, αγαπάει πολύ το άθλημα και είναι δουλευταράς. Έχει αρκετή εμπειρία και είμαι σίγουρος ότι θα δημιουργήσει ένα υπέροχο σύνολο».
