Ο Α.Ο.Σ έχει χαρακτήρα νικητή, ο Παμμηλιακός ΜΠΟΡΕΙ, η Άνω Μερά απογοητεύει, ο Πανθηραϊκος δεν είναι ανίκητος και ο Ραμπαβίλας είναι ο επιθετικός που θα ήθελε κάθε ομάδα στο «οπλοστάσιο» της…
Του: Μάκη Πρίντεζη
Μετά την ολοκλήρωση των δυο πρώτων αγωνιστικών στη φάση των ομίλων για την διεκδίκηση του πρωταθλήματος ας δούμε τα πρώτα συμπεράσματα που βγάλαμε..
Να ξεκινήσουμε με Ραμπαβίλα;; Άντε ξεκινάμε με Ραμπαβίλα.
Αυτός είναι παίκτης. Αυτός είναι επιθετικός. Γκολτζής. Τώρα θα μου πείτε εύκολα γκολ έχει βάλει… αλλά αυτό είναι το δύσκολο στον επιθετικό. Να βρίσκει τρόπο να είναι ανά πάσα στιγμή μέσα στις φάσεις. Το τελείωμα φαίνετε εύκολο, αλλά το δύσκολο είναι να ξέρεις ΠΟΤΕ και ΠΟΥ θα πάρεις τη μπάλα. Γι αυτό στο σύγχρονο ποδόσφαιρο το εύκολο γκολ χρειάζεται ικανότητα, ενώ το δύσκολο και τον παράγοντα τύχη. Μεγάλο πράγμα να έχεις έφεση στο γκολ, αλλά πιο μεγάλο πράγμα είναι να έχεις την αίσθηση του χώρου που μπορεί να έρθει η μπάλα από τον συμπαίκτη σου. Μπράβο στο παιδί. Είναι παίκτης Γ Εθνικής. Προσωπικοί λόγοι των έφεραν για λίγους μήνες στις Κυκλάδες και βγάζει το «ψωμί» του και με το παραπάνω. Μπράβο σε αυτούς που τον έπεισαν (Βαρθαλίτης). Μπράβο σε αυτούς που τον πλήρωσαν (Φώσκολος).
Με αφορμή τη μεταγραφή Ραμπαβίλα…
… γυρίζω το χρόνο λίγο πίσω και έρχομαι στην περσινή σεζόν του Α.Ο Σύρου, όπου είχε ακουστεί από κάποιους πως οι καλοί παίκτες δεν μπορούν να παίξουν γιατί αγχώνονται. Αυτοί που πληρώνονται καλά έχουν το άγχος να αποδείξουν… και δεν μπορούν να παίξουν. Κάτι τέτοια είχαν πέσει στην αντίληψη μου.
Όχι φίλοι μου. Πρέπει να αγχώνεται αυτός που δεν πληρώνετε από το ποδόσφαιρο. Αυτός που προσπαθεί να συνδυάσει το χόμπι του (ποδόσφαιρο) με την δουλεία του για να μπορέσει να ζήσει. Αυτός που αμείβετε καλά μέσα από το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο πρέπει να αφήσει το άγχος για τους συμπαίκτες του. Μεγαλύτερο άγχος έχει αυτός που χάνει το μεροκάματο του Σαββάτου προκειμένου να ακολουθήσει την αγαπημένη του ομάδα και όχι αυτός που ζει από το ποδόσφαιρο.
Δεν μιλάω για κάποιον προσωπικά, αλλά ήρθε η ώρα να απαντήσω (για να το βγάλω και από μέσα μου), καθώς μέσα σε αυτούς που άγχωσαν κάποιους παίκτες του Α.Ο.Σ, ήμασταν μάλλον και εμείς οι δημοσιογράφοι μετά το παιχνίδι το περσινό στην Τήνο αν θυμάμαι καλά… και θυμάμαι καλά..
Τώρα που το θυμήθηκα και αναφέρομαι στο γεγονός; Απλά επειδή οι καλές εμφανίσεις του «Ράμπα» με δικαιώνουν, όταν στο παρελθόν έχω γράψει ότι οι μεγάλοι παίκτες είναι για τα μεγάλα παιχνίδια (μπαράζ), αλλά και αυτοί που αμείβονται παραπάνω, πρέπει να δίνουν το κάτι παραπάνω σε μια ομάδα.
Ας αφήσουμε όμως το παρελθόν και ας επιστρέψουμε στο παρών. Στο τώρα… 411 ημέρες μετά.
Ο Α.Ο.Σ έδειξε να έχει σφυγμό, δυναμική, μα πάνω απ όλα χαρακτήρα νικητή. Δεν είναι εύκολο να γυρίσεις ένα ντέρμπι σε λιγότερο από 35 λεπτά και αυτό έγινε την Κυριακή στο γήπεδο της Άνω Σύρου. Τρεις βαθμοί υπερπολύτιμοι για την πρόκριση στην τετράδα.
Την πρώτη αγωνιστική νομίζαμε όλοι ότι ο Α.Ο.Σ έχασε δυο πολύτιμους βαθμούς στο κυνήγι της τετράδας. Με την ολοκλήρωση της δεύτερης αγωνιστικής, διαπιστώσαμε πως ο Α.Ο.Σ δεν έχασε 2 βαθμούς στη Μήλο αλλά κέρδισε έναν πολύτιμο βαθμό ενόψει της συνέχειας και άλλους τρεις με τον Α.Ο Μυκόνου στο παιχνίδι της Κυριακής. Αυτό μαρτυρούν ως τώρα οι εμφανίσεις και τα αποτελέσματα του «αλύγιστου» Παμμηλιακού. Τελικά η ισοπαλία στη Μήλο ήταν το ιδανικό αποτέλεσμα με βάση τα ως τώρα δεδομένα.
Αξίζει την τετράδα…
Ο Παμμηλιακός από την άλλη είναι η μοναδική ομάδα που παραμένει αήττητη στο φετινό πρωτάθλημα. Είχα πει και πριν από την έναρξη της Β φάσης, πως η ομάδα της Μήλου τώρα θα δείξει αν μπορεί. Με βάση τα ως τώρα δεδομένα όχι μόνο μπορεί, αλλά αν εκμεταλλευτεί τον παράγοντα έδρα και με την εκτός έδρας νίκη στη Μύκονο βάζει «πλώρη» για μεγάλα πράγματα. Όχι ότι δεν το αξίζει. Μόνο τα ταξίδια που κάνει αυτή η ομάδα όλη τη χρονιά θα είναι άδικο να μη κάνει φέτος την υπέρβαση. Οι περισσότερες ομάδες πάνε μια φορά το χρόνο στη Μήλο και σκέφτονται την ταλαιπωρία που θα υποστούν από το «πήγαινε έλα». Για μπείτε και στη θέση αυτής της ομάδας που καλείται να το κάνει περισσότερες από 12 φορές το χρόνο…
Απογοητευτική Άνω Μερά
Στην Α φάση των αγώνων ήταν από τις καλύτερες ομάδες. Το ξεκίνημα στη Β φάση απογοητευτικό και το παιχνίδι της Κυριακής με τον Α.Ο.Σ θα αποτελέσει βασικό κριτήριο για το αν θα συνεχίσει να έχει ελπίδες για την τετράδα. Περιθώρια απώλειας δεν υπάρχουν και σίγουρα τώρα θα είναι πιο διαβασμένη σε σχέση με τα δυο προηγούμενα παιχνίδια με της Α φάσης με τον Α.Ο.Σ.
Σταθερός ο Α.Ο Μυκόνου
Δεν αλλάζει κάτι στον Α.Ο Μυκόνου σε σχέση με την ομάδα που είδαμε σε όλο το πρωτάθλημα. Κλειστό παιχνίδι με την συντοπίτισσα της Άνω Μερά, εξίσου κλειστό και αμφίρροπο το παιχνίδι της Σύρου. Παραμένει μέσα στις βασικές διεκδικήτριες των δυο θέσεων και το παιχνίδι στη Μήλο αναμένεται να κατευθύνει τον όμιλο. Αν οι Μυκονιάτες πάρουν το κάτι παραπάνω από τον Α.Ο.Σ, θα γίνουν το φαβορί του ομίλου. Αν όχι… ίσως και να έχει πρόβλημα.
Για τον Α όμιλο δεν θα πούμε πολλά. Πανθηραϊκός και Πανναξιακός απέδειξαν με το «καλημέρα» πως βρίσκονται ένα κλικ πάνω από τους Α.Ο Πάρου και Θύελλα Καμαρίου και θεωρώ πως πολύ δύσκολα μπορεί να αλλάξει η ως τώρα κατάσταση. Στα αρνητικά του Πανθηραϊκού είναι ότι στην πίσω «ζώνη» είναι «τρύπιος». Δυο γκολ με Θύελλα, αλλά δυο με Α.Ο Πάρου. Μπορεί σε φάσεις ομίλων η καλύτερη άμυνα να είναι η επίθεση, στα νοκ άουτ παιχνίδια όμως συμβαίνει το αντίθετο.
Όπως και να έχει η κατάσταση, το πρωτάθλημα έχει πολύ «ψωμί» ακόμη. Φαβορί δεν υπάρχουν και μπορώ να πω κατηγορηματικά πως αυτό είναι ένα από τα πιο αμφίρροπα πρωταθλήματα των τελευταίων ετών.