syros-sports.gr Η Αθλητική Ενημέρωση της Σύρου
Δεν θα ακουστούν ξανά «Πρεσέντο» και «Φόρτσα Χώρα»
Του Αντώνη Σολάρη
«Έφυγε» την περασμένη βδομάδα σε ηλικία 87 ετών ένας άνθρωπος του ποδοσφαίρου που σημάδεψε με την παρουσία του το άθλημα και δυστυχώς η απώλειά του πέρασε απαρατήρητη στον ποδοσφαιρικό κόσμο της Σύρου, ίσως γιατί στο αγγελτήριο του θανάτου του αναφέρθηκε το οικογενειακό του παρατσούκλι (Μηλιδώνης) και όχι του προσωπικό του (Μπιτιλίμ) που τον είχε κάνει ευρέως γνωστό.
Ο Ιωσήφ Νικολάου Ρούσσος από μικρός είχε μια έφεση στο ποδόσφαιρο. Σε εποχές που η Απάνω Χώρα δεν διέθετε ούτε καν αλάνα, οι επίδοξοι ποδοσφαιριστές έβρισκαν «καταφύγιο» στα χαλάσματα του Αη Γιώργη (εκεί που τώρα είναι το Ιστορικό Αρχείο της Καθολικής Επισκοπής) ή στη Μονή Καπουτσίνων που τους φιλοξενούσε ο Φρατέλος Τζιοβάνι ή στις μικρές και στενές ευθείες που δεν υπήρχαν σκαλιά. Για ποδοσφαιρικά παπούτσια ούτε λόγος……ξυπολυσιά και άγιος ο Θεός. Οι μπάλα που χρησιμοποιούσαν ήταν από κάλτσα γεμάτη πανιά που πολλές φορές δεν υπήρχε κι αυτή, γιατί τα κορίτσια έφτιαχναν αυτοσχέδιες κούκλες με κάλτσες και ήταν περιζήτητες!!!
Παρόλα αυτά το 1959 με μπροστάρη τον Ιωσήφ Ρούσσο συγκρότησαν στην Άνω Σύρο ποδοσφαιρική ομάδα που όπως φαίνεται από την φωτογραφία που μας επέτρεψε η σύζυγός του να φωτογραφίσουμε ήταν αρκετά οργανωμένη με ομοιόμορφες στολές που εντυπωσιάζουν αν αναλογιστούμε την εποχή. Πάνω αριστερά φαίνεται ο Ιωσήφ Ν Ρούσσος.
Στα χρόνια που ακολούθησαν μπορεί να μη έπαιζε ποδόσφαιρο αλλά δεν έχανε παιχνίδι των ομάδων της Χώρας και του Α.Ο Σύρου. Η χαρακτηριστική φιγούρα του με τα κυανοκίτρινα σκούφο και κασκόλ και η στεντόρεια φωνή του ξεχώριζαν κάθε φορά που έπαιζε ο Α.Ο Σύρου στις αρχές της δεκαετίας του 70 στο πρωτάθλημα της Β΄Εθνικής με αντίπαλες ομάδες όπως την Προοδευτική, τον Ατρόμητο, την Καλαμάτα τα Γιάννενα και έχοντας για πρόεδρο τον αείμνηστο χειρουργό Παναγιώτη Καμπανάρο στην κλινική του οποίου εργαζόταν.
Τον ίδιο ενθουσιασμό αλλά και υπερηφάνεια αισθανόταν όταν η Άνω Σύρος έπαιξε στην Δ Εθνική με πρόεδρο τον Μάρκο Ρούσσο. Δεν έκρυβε την χαρά του για τα μεγαλεία που ζούσε η ομάδα της Χώρας. Απολάμβανε την κάθε Κυριακή, τον κάθε αγώνα με όλη του την ψυχή. Ενίσχυε τις προσπάθειες των ποδοσφαιριστών της φωνάζοντας «Φόρτσα Χώρα» όταν ήταν στην επίθεση και «Πρεσέντο» όταν αμυνόταν.
Η ομάδα της Άνω Σύρου πριν παύσει την δραστηριότητά της φρόντισε να τον τιμήσει με ένα λάβαρο της ομάδας το οποίο τοποθέτησε φάτσα στην τραπεζαρία του σπιτιού του για να το βλέπει. Εκεί το βρήκαμε και το φωτογραφίσαμε μαζί με μερικές φωτογραφίες, το κασκόλ του Α.Ο Σύρου και .της ΑΕΚ της άλλης μεγάλης αγάπης του.
Τον τελευταίο χρόνο η δραστηριοποίηση της Ελλάς και η συμμετοχή της στο πρωτάθλημα της Β΄κατηγορίας Κυκλάδων και η ισχυροποίηση του Α.Ο Σύρου δημιουργούν τις προϋποθέσεις για την συμμετοχή κάποιας ομάδας της Σύρου σε Εθνική κατηγορία. Αργά ή γρήγορα κάποια θα το πετύχει γιατί είναι γνωστό ότι η ιστορία επαναλαμβάνετα, δυστυχώς Εκείνος δεν θα είναι εκεί στην κερκίδα……. για να φωνάξει με όλη του την ψυχή «Φόρτσα…….» και «Πρεσέντο». Όλοι εμείς που τον γνωρίσαμε μέσα ή έξω από τα γήπεδα πάντα θα τον θυμόμαστε και πάντα θα μας λείπει η φιγούρα του και η χαρακτηριστική φωνή του. Αιωνία του η μνήμη…..
