Το ποδόσφαιρο της Σύρου μετά και τις τελευταίες εξελίξεις κάνει αρκετά βήματα πίσω, αφού μετά την επιτυχία του Α.Ο. Σύρου να κατακτήσει το νταμπλ, ήρθε το… χάος.
Ευτυχώς που υπάρχουν και κάποιες διοικήσεις που κρατούν χαμηλούς τόνους και κρατούν το άθλημα αυτό… ζωντανό. Δεν θέλω να αναφέρω ονόματα ομάδων, ή ποιος είναι καλύτερος από τον άλλων, εδώ στη Σύρο, αλλά και σε κάθε νησί ξεχωριστά ο κάθε φίλαθλος γνωρίζει πολύ καλά.
Είναι κρίμα και άσχημα όλα αυτά που συμβαίνουν αυτή τη χρονική στιγμή. Ήμουν κοντά και τότε, την πρώτη φορά που ο Α.Ο. Σύρου μετά την κατάκτηση του πρωταθλήματος και το εισιτήριο της ανόδου, που η τότε η διοίκησή του επέλεξε την αδρανοποίηση του σωματείου, για κάποια χρέη που εμφάνιζε το σωματείο προς τον Δήμο. Εντάξει τότε στην οφειλή αυτή προς το δήμο δεν είχε καμία ευθύνη η διοίκηση του Α.Ο. Σύρου, καθώς ήταν προηγούμενων ετών. Όμως αυτά ανήκουν στο παρελθόν. Ο Α.Ο. Σύρου πέρασε 9 χρόνια στον… πάγο. Από τις χαρές και τα πανηγύρια, ήρθε η απογοήτευση και η αδιαφορία. 15 χρόνια από την πρώτη αυτοκαταστροφή η ιστορία δείχνει να επαναλαμβάνεται.
Ο Α.Ο. Σύρου μετά την κατάκτηση του πρωταθλήματος δείχνει να μην έχει τις δυνάμεις να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων. Η διοίκηση έκανε ότι περνούσε από το χέρι της – δεν έχουν όλοι σ’ αυτό το κομμάτι ευθύνη – να φτάσει η ομάδα στο σημείο αυτό. Τώρα τι γίνεται; Χωρίς παίκτες, χωρίς προπονητή, η συμμετοχή είναι αμφίβολη ακόμη και για το τοπικό. Είναι κρίμα γιατί κάποιοι πίστεψαν και μάλιστα ήλπιζαν μέχρι και την τελευταία στιγμή. Φίλαθλοι με αρκετά χρόνια στην πλάτη, να κάνουν σαν μικρά… παιδιά, να πιστεύουν σε σωτήρες, όνειρα και πως πραγματικά ίσως ακόμη και την τελευταία στιγμή να υπάρξει κάποιος θαύμα. Δυστυχώς θαύματα δεν γίνονται σε τέτοιες καταστάσεις. Ίσως αν ήταν διαφορετικά τα δεδομένα, αν υπήρχε η πραγματική αγάπη και το Θέλω να ήταν μεγάλο. Η ιστορία του Α.Ο. Σύρου θα έχει και νέο μελανό κεφάλαιο, αφού κανείς δεν δείχνει διάθεση να είναι πλέον μέλος αυτού του σωματείου. Εκλεγμένα μέλη του διοικητικού συμβουλίου μετά τις πρώτες εικόνες που αποκόμισαν, δήλωσαν την παραίτησή τους. Δύο φορές την προηγούμενη εβδομάδα είχε προγραμματιστεί Δ.Σ., ισάριθμες φορές αναβλήθηκε χωρίς… αιτία. Ιδιαίτερα τη δεύτερη φορά, τα μέλη του νέου Δ.Σ. έμαθαν ότι θα αναβληθεί το συμβούλιου 10 λεπτά πριν το καθορισμένο ραντεβού. Αυτή ήταν και η σταγόνα που ξεχείλισε το… ποτήρι.
Οι παίκτες από την πλευρά τους δεν έδωσαν δυναμικό παρών στην συνάντηση που είχε ζητήσει συμπαίκτης τους. Αυτοί που έδωσαν το παρών ήταν μετρημένοι στα δάκτυλα του ενός χεριού και μάλιστα όπως διέρρευσαν οι ίδιοι, δεν υπήρξε ταύτιση απόψεων. Ήδη τα βασικά στελέχη της περσινής επιτυχίας έχουν κουνήσει… μαντίλι και αρκετοί είναι αυτοί που ετοιμάζονται να ανοίξουν την πόρτα της εξόδου και να πάνε σε άλλα σωματεία του νησιού. Δεν θέλουν κανείς να τους κόψει τη μπάλα, όμως μετά από μία τόσο μεγάλη επιτυχία, με τι καρδιά θα επιστρέψουν σε μία ομάδα που η διοίκησή της τους… πρόδωσε;
Τέλος, θα ήθελα στο σημείο αυτό να πω, πως δεν έχουν όλοι το ίδιο μερίδιο ευθύνης, κάποιοι που είναι μέσα στο ήδη εκλεγμένο συμβούλιο, αλλά και κάποιοι που δεν εκλέχθηκαν, αγαπούν την ομάδα και προσπάθησαν όλον αυτόν τον καιρό για το καλό της. Όμως για να κρατηθεί μία τέτοια ομάδα εκτός από αγάπη, χρειάζεται και ανθρώπους που μπορούν να την στηρίξουν οικονομικά. Είναι κρίμα γι’ αυτούς τους πιστούς εργάτες και που πραγματικά αγαπούν αυτήν την ομάδα να την βλέπουν να καταστρέφετε.
Πηγή: koinignomi.gr–Του: Σταύρου Μαυράκη